Het sneeuwbol effect!
Hoe het is begonnen.
Het is 27 februari 1975 als ik op de wereld kom. Ik ben de middelste van drie kinderen en groei op in een gezin waarvan mijn moeder kampt met psychische problemen als gevolg van een traumatische jeugd. Ik voelde me anders, niet gezien, niet gehoord en niet geliefd. Hoe ik ook mijn best deed om alles goed te doen, te voldoen aan de verwachtingen van anderen, steeds weer werd ik teleurgesteld en kreeg ik bevestigd wat ik diep van binnen allang wist. Ik ben niet goed genoeg. Er volgt een leven met hindernissen die mij het gevoel geven dat ik niet gelukkig mag zijn.
De problemen.
In 2002 meld ik mij ziek van mijn werk, het lukt me niet meer om mijn bed uit te komen. Mijn eerste burn-out is een feit. Ik volg een assertiviteitstraining en leer daar dat iedereen grenzen heeft en dat je deze mag aangeven. Ook leer ik dat het oké is om op een eerdere beslissing terug te komen wanneer je ontdekt dat deze niet goed voelt, of om bedenktijd te vragen zodat je voor jezelf kunt onderzoeken waar je grens ligt. Ik krabbel weer op, maar het aangeven van mijn grenzen blijft een uitdaging.
In november 2012 begint mijn leven goed te wankelen. In een maand tijd verlies ik mijn vader aan de gevolgen van kanker, geeft mijn man aan dat hij van mij wil scheiden en beval ik van mijn tweede kind. Ik heb werkelijk het gevoel dat alle grond onder mijn voeten vandaan geslagen wordt. Alle emoties heb ik zoals ik dat al mijn hele leven deed in de ijskast geparkeerd en ben omwille van mijn kinderen door gegaan met (over)leven.
Het is december 2020, ik woon inmiddels samen met mijn huidige partner en twee kinderen. Mijn dochter is al enige tijd depressief, als een ruzie met mijn werkgever de welbekende emmer doet overlopen. Ik meld me ziek en kan niet anders dan toegeven dat ik op ben. Mijn tweede burn-out is een feit.
Zoals het hoort heb ik me gemeld bij de huisarts en verteld wat er allemaal speelde. Deze heeft me doorverwezen naar GGZ (geestelijke gezondheidszorg). Om niet te hoeven voelen was ik vooral heel veel bezig. Zo heb ik de trap en de binnendeuren geschilderd en keek ik heel veel series op Netflix.
De omslag.
Het was een paar weken later tijdens een sneeuwballen gevecht dat ik me het volgende realiseerde. Ik leefde op dat moment een mooi leven maar dat kwam niet binnen. Het was alsof ik in een glazen bol leefde. Mijn leven was te vergelijken met een sneeuwbol, als je deze schudde was mijn zicht heel troebel en had ik geen idee waar ik naartoe ging. Liet je de bol rustig staan dan kon ik al dat moois om me heen zien, maar voelde het altijd alsof de glazenbol ervoor zorgde dat dat fijne gevoel niet bij mij binnen kon komen.
Een ding wist ik zeker, dit was niet het leven dat ik wilde leven. Ik wilde net als mijn partner kunnen genieten van het leven en iets in mij gaf mij de kracht om hiervoor te vechten.
De tools.
Er volgde gesprekken en onderzoeken, tot ik uiteindelijk de diagnose ASS (Autisme Spectrum Stoornis) kreeg. Er viel een last van mijn schouders, deze diagnose voelde als een bevrijding. Het gevoel dat ik anders was klopte. Ik kon eindelijk de onrust in mijn lijf begrijpen, de conflicten op mijn werk, maar ook inzien dat ik de wereld anders zag en dat daar het onbegrip vandaan kwam.
Er volgde verschillende cursussen, ik pakte alles aan wat ik kreeg aangeboden om weer gelukkig te worden. Zo leerde ik hoe mijn brein informatie anders verwerkt, heeft mindfullness mij geleerd om meer in het hier en nu te leven en minder in mijn hoofd. Wat ervoor heeft gezorgd dat ik minder energie verspil aan zaken waar ik geen invloed op heb. Hebben gesprekken met mijn vaste begeleider me laten inzien dat je gedachten over een gebeurtenis bepalend zijn hoe jij je voelt en reageert. En heeft schema therapie mij in laten zien hoe streng ik voor mijzelf was.
Het was ook tijdens schematherapie dat bij mij het belangrijkste kwartje is gevallen. Ik had de opdracht gekregen om een kaartje met een mooie boodschap aan mijzelf te schrijven. Waar ik het nut van deze opdracht eerst niet zag, kwam tijdens het douchen in een keer het besef. Ik vind het fijn om te horen dat een ander mij kan waarderen. Waarom waardeer ik mezelf dan niet? De reden dat ik niet gelukkig was, lag niet in het feit dat anderen mij steeds weer teleurstelde, het lag aan mijzelf. Ik was degenen die van mijzelf moest gaan houden. Ik was degene die mijzelf moest gaan waarderen.
In die periode maakte ik ook kennis met het fenomeen Human Design. Het is de start van mijn spirituele reis. Human Design laat mij zien met welk pakketje energie ik hier op de wereld ben gekomen. Het laat me zien wie ik in de kern mag zijn. Samen met het inzicht dat ik van mijzelf mag houden zorgt het ervoor dat het me steeds beter lukt om goed voor mezelf te zorgen. Ik leer weer om te voelen wat ik nodig heb.
Hoe het nu gaat.
Ik volg mijn design, geef mezelf regelmatig een compliment in de spiegel en schrijf dagelijks op waar ik dankbaar voor ben. Ik leer mezelf steeds beter kennen, weet inmiddels dat niemand mij lief kan hebben en kan waarderen zoals ik dat zelf kan op een manier die voor mij het prettigst is. Voor het eerst in mijn leven ervaar ik rust en zie ik de uitdagingen die op mijn pad komen niet meer als een straf maar als een les waarvan ik mag leren en groeien.
Ik kan nu de connectie zien van de problemen tussen mij en mijn moeder en mij en mijn dochter en weet wat me te doen staat. Ik heb mijn moeder vergeven dat zij mij niet de liefde heeft kunnen geven die ik nodig had als kind zijnde, omdat zij niet van zichzelf hield kon ze mij deze simpelweg niet geven. Ik kan mijn dochter helpen helen door in mijn eigenkracht te gaan staan, volledig van mijzelf te gaan houden, om op die manier mijn liefde voor haar door te kunnen geven.
Voor nu heb ik er alle vertrouwen in dat we een zonnige toekomst tegemoet gaan en dat het leven me precies biedt wat ik nodig heb. Door te gaan doen waar ik zelf gelukkig van wordt heb ik de regie van mijn leven weer in eigen handen. Ik ben dankbaar voor alle inzichten die ik dankzij mijn burn-out heb gekregen. Eindelijk kan ik zeggen dat ik op weg ben naar mijn hoogste doel en dat is gelukkig zijn.
Mijn missie.
In mijn praktijk begeleid ik jou in je zoektocht naar jouw eigen geluk.
Uit ervaring weet ik dat het soms hopeloos kan lijken en dat je het geboel kan hebben dat geluk voor jou niet is weggelegd.
Ik wil je met mijn verhaal laten zien dat de weg naar een fijn leven ook voor jou mogelijk is.
Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen?
Plan vandaag nog jouw afspraak in!
Vanuit rust, liefde en respect kunnen leven is het mooiste cadeau dat je jezelf kunt geven.
Ik ben trots op jouw Marcia en ik weet zeker dat je met jouw ervaring, inzicht andere ook kunt helpen om weer in balans te komen. Net als dat je mij hebt geholpen 🥰
Ik ben je voor altijd dankbaar 🙏
Yvette💋